به نام او و برای طُ
وقاحت به کمال زیبنده‌ترین لباس بر اندام نوعی خاص جانورانِ این دوران است. دردآفرینانِ بی‌مقدار که مفتخرند به توحشِ خویش و خرسندند که یارای نیش زبان‌شان نیست حتی مار افعی. بوی عفن می‌دهند و دریدگی و بی‌شرمی عامل است بر بودنِ غثیان آورشان. جای هیچ‌کس اینجا خالی نیست که جایی هم بر این نوع بودن بر کسی باقی نیست. کاش تکبر!!!! که حُمق‌بارِشند و می‌سزد ترحّم بر حال این تیره از زیان‌آورانِ سیاه جان.
همین که طُ گفتی کافی‌ست و من …
و این داستان ادامه دارد … با من بمانید.
آنِ 18
