به نام او و برای طُ
زخم‌خندِ گرگان جگر سوزاند و آه، زمان به پیش گردانید. لعن بر جمعِ نفرین‌شدگان، که برافروختند آتش نابودیِ این‌جا و اکنون را. ما ماندیم و رنجی بی‌پایان و دردی که درمان‌ش طُ‌ایی و بس.
همین که طُ مرهم ریش‌خندهایی کافی‌ست.
و این داستان ادامه دارد با من بمانید …
آنِ 35
