به نام او و برای طُ
نام او جمیع اوصاف نیک‌ست، تنها او می‌داند و همین . محکوم به برچسب است بردن نامت یا جمیل!؛ در این‌جا و اکنون. از جمله مشاغلِ دوران ما که مشغله‌مندانش بی‌شمارند، برچسب‌زنانِ افترا-زن است. نانِ بهتان می‌خوردند و استخوان محکم می‌دارند به توحشِ اَنگ. ناباورانِ داوری، نامیرایی را برخود مفروض‌ند. مشاغلِ دوران ما بدیع‌اند و شگفت‌آور و البته که بر اساس نیازِ دوران پدید آمده‌اند در این یتیمستان.
همین که طُ یتیم‌نوازی کافی‌ست.
و این داستان ادامه دارد … با من بمانید.
آنِ 39
