به نام او برای طُ
از رقت انگیزترین فرقه‌های این‌جا و اکنون رده‌های چندش‌آوری هستند که از شرّ آنان هیچکس در امان نیست. “وقاحت” آیینِ مرسومِ جماعتِ عهدگسلان‌ِ دوران است؛ “زمان” می‌خورند، عهدناپذیرانِ ناباور به روز حساب؛ نوش جان ای! حق-دیگری-خواران و انصاف-دفع-کنددگان. گروه دیگرشان سعایت میل نموده و از مدفوع دیگران اکتساب می‌نمایند برای منصب‌شان. دگر جمعیتی مشغولند به شغل ِ بسیار شلوغِ زیر آب زدن، وه! چقدر سخت مشغله‌مندند بدین امر مهم و آنی دوری از این امر گویی تنفس را برشان حرام می‌نماید. حقیرند و خطرناک حتی بر نوع خودشان. چقدر نادان‌ند این قبیله که نمی‌دانند ثانیه ضرب در بی‌نهایت = ابدیت. بزرگواران تا ابد در خفتِ خویش محفوظ بمانید.
همین که طُ این جماعت را می‌شناسی کافیست.
و این داستان ادامه دارد … با من بمانید.
آنِ 47
