به نام او برای طُ
درین کورستان، وقاحت عارض است بر تمامیِ عناصرِ بودنی تلخ بر کورزدگان و کرزدگان. بی‌شرمی،بی‌حیایی و دریدگیِ توحش‌آلود به انضمامِ کوربینی و کَرشنوی وصف دوران غمناکی است که هستیم در آن. پرده‌دریِ طلب‌خواهانه لیک در جوار تکبر و غیرخویش-نبینی نوبر ایام و زخمی بر قلوب خسته از نبودِ طُ‌ست. پتیارگی مرسوم و دهان‌پارگی آداب اینان‌ست که با مدالی بر سینه بر آن مفتخرند. فخرتان بیش باد ای فاخرانِ زبان-جویده و دهان-دریده.
همین که طُ محیط بر دورانی کافی‌ست.
و این داستان ادامه دارد با من بمانید…
آنِ 52
